Category: Narty

Paź 20 2019

Druskieniki

Piątek

Już w południe jesteśmy zwarci i gotowi na kolejna przygodę. Szybki obiad u chińczyka i jedziemy. Do Białegostoku jedzie się miło i przyjemnie, niestety DK8 do Augustowa jest wąska i pełna TIRów. Na potem w kierunku na Litwę jest pusto. Za granica okazuje się że nasza nawigacja nie ma mapy Litwy i jedziemy po staremu 😉 Na miejsce docieramy przed 18 (miejscowego czasu). Szybki meldunek, posiłek na mieście i już przed 20:00 meldujemy się na stoku. Tu po ciężkich bojach z obsługa dostajemy ski room. Przebrani wchodzimy na stok i co może szokować jest naprawdę zimno, śnieg jest prawdziwy. Po rozgrzewce zaczynamy jazdy na oślej łączce, dopiero po chwili meldujemy się na głównym stoku. Hala robi wrażenie. Wieczorem jest pusto więc mamy praktycznie cały stok (450m x 50m) dla siebie. Jeździmy do zamknięcia, wychodzimy równo o 22 Jeszcze szybkie zakupy na stacji benzynowej i można jechać spać.

Sobota

O 8:00 grupa ćwicząca rozpoczyna poranny trening w pobliskim lasku. Głodny syn przychodzi o 8:30, o 9:00 meldujemy się na śniadanie w innym hotelu. Śniadanie kontynentalne, ale miejscowe. Najważniejsze że jest co zjeść 😉 Przed 10:00 jesteśmy w SnowArenie i już szykujemy się na kolejny trening na stoku który potrwa do 12:30. 45min przerwy obiadowej i grupa narciarska jest znowu na stoku. My natomiast postanawiamy zwiedzić miasto, łączymy to z co weekendowym biegiem i tak zaliczamy kolejne 10km treningu. Miasto jest bardzo urokliwe, posiada wiele parków i jeziorek. Zaczyna mam kiełkować pomysł na wakacje 2020. Wybiegani wracamy po syna, krótka wizyta w hotelu i idziemy na miasto jeść, o 18:00 spotykamy się ze wszystkimi w aquaparku. Tu Synek pokazuje nam co oznacza własny basen – pływa jak ryba, wcale nie boi się wody. Zaliczamy wodne atrakcje (zjeżdżalnie, sztuczną rzekę, sztuczne morze) i znowu głodni szukamy miejsca na kolacje. Przy okazji dowiadujemy się że na Litwie alkohol można kupić tylko do poniedziałku do soboty w godzinach 8-20… Na chińską restauracje trzeba było chwilę poczekać, ale było warto. W hotelu jesteśmy po 22:00

Niedziela

Znowu o 8:00 syn wybywa do lasu, znowu o 10:00 jesteśmy na stoku. Tym razem zajęcia są do 13:00 Potem zostaje się pożegnać, rozliczyć i każdy udaje się w swoją stronę. My jeszcze uciekamy na miasto jeść i robimy małe zakupy. Przed 16:00 Miejscowego czasu wyruszamy w drogę powrotną. robimy sobie jeszcze przerwę w punkcie widokowym po drodze i opuszczamy Litwę. Znowu droga Augustów – Białystok daje się we znaki, tym razem odbijamy na Tykocin i omijamy ewentualnie zakorkowany Białystok. Niestety korek o nas pamieta i stoimy swoje gdzieś przed Wyszkowem. W domu jesteśmy o 19:20 polskiego czasu.

Podsumowanie

Bardzo udany wyjazd, wschodni kierunek wakacji stał się bardzo realny. Jedzenie smaczne i niedrogie, piękne lasy i jeziora, brak reklam przy pustych drogach no i stok narciarski. Wydaliśmy 500EU z czego ponad 140EU na SnowArenę (dla dwóch osób) i 40EU na aquapark (dla trzech osób), nocleg wyniósł nas 90EU (trzy osoby). Reszta poszła na jedzenie i paliwo

Odnośniki:

Paź 05 2019

Zmiana nart

Zmiana butów bo za małe, narty zmienione bo umiejętności wzrosły 😉

Lut 24 2019

Koniec sezonu narciarskiego

Weekendowe lekcje doskonalenia jazdy na nartach w sezonie 2018/2019 zostały zakończone. 12 spotkań (od końca października do końca lutego) szybko zleciało. Szymon zrobił ogromne postępy, nie do nadrobienia przez rodziców 😉 A w przyszłym roku ma wejść na tyczki i brać udział w zawodach. Na stok wracamy w październiku (jeśli się remont budynku nie przedłuży).

Lut 16 2019

Muldy na trasie z małej kanapy

Lut 14 2019

Zjazd z Łysej góry v2

Lut 12 2019

Zjazd z Łysej góry

Lut 08 2019

Wycieczka biegowa Studenov- Rokytnice


Miałam odnośnie dzisiejszego dnia trochę inne plany – zamierzałam zwiedzić nieodkryte trasy biegowe Harrachova. Pogoda spłatała nam jednak figla. Było tak ponuro i mgliście, że wybrałam zbadane tereny. Wjechałam orczykiem na Studenov, potem pobiegłam aż pod Certovą Horę i wróciłam do Studenova Janovą Cestą. Następnie wróciłam znajomą drogą przez Kostelną Cestę do Rokytnic. Niby było tak samo, a jednak dzięki pogodzie – zupełnie inaczej.

Lut 08 2019

Mleko

Dziś nie było słońca, dziś wszystko było białe. Mimo to już o 10:00 siedzieliśmy w skibusie. 10 minut później bez kolejki wsiedliśmy na kanapę i po chwili zaginęliśmy w mleku. Nic nie było widać, jazda w czymś takim była sporym wyzwaniem. Na dodatek nad ranem spadło trochę śniegu i wszędzie robiły się muldy. Taka pogoda miała jeden plus – większość narciarzy została w domach. Nie było żadnych kolejek do wyciągów. Można było jeździć do woli – pod warunkiem że coś było widać. My dziś grzecznie jeździliśmy tylko po niebieskim, robiliśmy sobie przerwy na jedzenie a i tak zanotowaliśmy rekordową ilość przejechanych kilometrów – ponad 40. Jakaś godzinę przed zamknięciem trochę się poprawiło i można była na dole trochę poszaleć. Wieczorem w Harrachovie zjedliśmy stół z kopytami 😛

Lut 07 2019

Trasa biegowa Horny Domky – Harrachov

Dzisiaj zaryzykowałam i udałam się z chłopakami do skibusa, a następnie orczykiem kanapowym na test nowej traski biegowej. Nadal dziwi mnie podjeżdżanie orczykiem na trasę biegową, ale tutaj to normalne zjawisko. Na stoku porzuciłam rodzinę i ruszyłam ostro pod górę. Było tak stromo, że kawałek drogi niosłam narty. Spotkałam też pędzącą z góry snowboardzistkę. Potem bardzo długo obchodziłam wkoło Plesivec (1210 m n.p.m.). Największym minusem dzisiejszej wędrówki było to, że całą drogę przebyłam praktycznie w cieniu. No i że szlak ciągle piął się do góry. Taka prawda, że w górach często jest pod górkę. Za to potem czekał mnie zasłużony łagodny zjazd widokowo-spacerowy wzdłuż wodospadu Mumlavskiego. Byłoby przyjemnie, gdyby nie przejmujące zimno. Potem w Harrachovie zastanawiałam się, czy nie wjechać kolejnym orczykiem na Cerną Horę, ale tym razem zrezygnowałam. To pierwszy dzień, kiedy nie niosłam nart, tylko ciągle na nich zjeżdżałam. Weszłam też wreszcie w lepszy pułap tlenowy i nawet Garmin mnie zaczął komplementować.

Lut 07 2019

Kolejny dzień jazdy na nartach

Znowu wstaliśmy wcześniej, by dłużej jeździć. Dziś wyruszyliśmy we trójkę pustym skibusem. Dopiero po wjeździe krótszą kanapą rozdzieliliśmy się na zajęcia w podgrupach. Z synem pognaliśmy w dół, mama poszła w górę. Dziś eksplorowaliśmy trasy czerwone, która miejscami wydają się być łatwiejsze od niebieskich. A może to już obeznanie się ze stokiem fałszuje rzeczywistość. Na końcu czerwonej 5 FIS, jest fun park ze spiralą zakończoną tunelem i chopą… Jakoś przejechałem. Odkryliśmy tez na stoku budę z miejscowymi „kołaczami”. Dobre ciepłe i słodkie. Z mniej przyjemnych informacji, na czerwonej 3 prawie na samym końcu (bardzo stromym) zbieraliśmy sprzęt narciarza i wezwaliśmy Horską służbę, Pan już w tym sezonie raczej nie pojeździ. My po przyjeździe miejscowego „gopru” pojechaliśmy dalej. Szymon wreszcie zaliczył sekcje dwóch skoków bez podpórki, lata tez na chopie w lasku. Pod koniec dnia odkryliśmy inną wersję zjazdu 1 do kanapy. Czekając na skibusa sprawdziliśmy podsumowanie dnia – gps pokazał 38km przejechanych.